با آنکه «خداحافظی» رسم شیرینی نیست و برایمان دلتنگی به همراه دارد اما بهار به ما آموخته که می توانیم حتی «رفتن» را جشن بگیریم و با شکوه بدرقه‌اش کنیم. شاید طبیعت همین ابتدای راه می خواهد به ما بیاموزد که دنیا کار خودش را خواهد کرد و حال که گریزی از تمام شدن‌ها نیست، باید با قدرت با آن مواجه شویم، تا پذیرای مهمان جدید باشیم. روزهای زیادی را کنار مسافری بودیم که امروز راهی خاطراتش کردیم، ۳۶۵ طلوع و غروب که فرصت کمی نبود برای باهم بودن، آموختن، حرکت کردن و ساختن چیزی که فردایمان بود و حالا دیگر امروزمان شده است.
امروز رفت و مسافری جدید آمد تا باور کنیم زندگی جریان دارد اما اگر قرار باشد این تمام شدن و شروع شدن‌ها فقط در تقویم صورت بگیرد، ضرر بزرگی کرده‌ایم. باید از بهار بیاموزیم و «حال» مان را تغییر دهیم. درس‌های این فصلِ رنگارنگ برای زندگی ما کم نیست و بهتر است هر کدام در روزهای ابتدای سال دنبال نشانه‌هایی باشیم که می‌تواند کمک‌مان کند تا سالی بهتر از سال‌های قبل داشته باشیم.

رفتن، رسمی است همیشگی
دیگر تمام شد! سال نود و شش را می‌گویم و ما برای رفتنش نَه زانوی غم بغل کردیم و نه اشک ریختیم بلکه خانه‌هایمان را آب و جارو زدیم و خودمان نو نوار شدیم تا دوباره تکرار کنیم، نقطه بگذاریم و برویم سرِخط و باورمان شود اگر طبیعت بعد از سرمای زمستان، می تواند میزبان روییدن غنچه ها باشد، پس ما نیز می توانیم آیین بهار را در زندگی مان تازه کنیم، می توانیم در مشکلات ادامه دهیم و بجای آنکه کم بیاوریم و گاهی از سرمای روزگار نا امید شویم، به رویش دوباره و فصل سبزی فکر کنیم که خواهد آمد و این وعده ای است که از ابتدای خلقت محقق شده.
رسم دنیا این است که باید خودمان را در طول زندگی برای رفتن های زیادی آماده کنیم، گاهی به انتخاب خودمان و گاهی بر خلاف علاقه مان. آنچه که مهم است، نحوه ی برخورد ما ست زمانی  که رفتن را گریزی نیست و مهم قدرتی است که باید داشته باشیم تا بجای متوقف شدن، منتظر شروعی دوباره باشیم. هیچ وقت از رفتن زمستان و سال قبل، غافلگیر نمی‌شویم چون می دانیم تعداد ورق های تقویم ۳۵۶ تاست و تا ابد ادامه ندارد، پس چرا در دنیایی که نه ماندگاراست و نه قول ماندن به کسی داده، اگر از دست دهیم ، غافلگیر می شویم؟
تغییر برای روزهای بهتر
اولین چیزی که بهار با خود می آورد ، تغییر است. از رنگ زمین و هوای اسمان گرفته تا شکوفه هایی که کم کم باز می شوند، همه و همه می گویند فقط گذراندن روزهای سرد و شروع دوباره نمی تواند حال روزگارمان را بهتر کند، باید تلاش کنیم اگر کنار سفره‌های هفت سین‌مان می‌خوانیم: یا محول الحول و الاحوال، برای این حال بهتر گاهی باید حتی بجنگیم. زندگی نه در روزهای سختش می ماند و نه در روزهای راحت؛ پس بهتر است اگر روزگار بهتری می‌خواهیم، برای بهتر شدن شرایط، به دنبال تغییر باشیم و همین ابتدای سال تصمیم بگیریم سال بهتری را برای خودمان و دیگران بسازیم. جوانه‌هایی که امروز سبز می‌شوند، روزهای زیادی را در سرما تاب آورده‌اند و این رمز انسان‌های موفق است که در سختی‌ها، بجای پشیمان شدن و کنار کشیدن مقاومت می‌کنند تا روزی که چندان هم دور نیست، شکوفا شوند.
برای آنکه تغییر کنیم، می‌توانیم رویاها و آرزوهای‌مان را بنویسیم. بعضی از آنها سال‌ها خاک خورده‌اند و فراموش‌شان کرده‌ایم، بهتر است این روزها کمی در خودمان بگردیم، آرزوها و هدف‌هایی که به بهانه‌ی سختی راه، بایگانی شده‌اند را جلوی چشمانمان بگذاریم و این بار روی کاغذی بنویسیم تا بتوانیم حساب شده‌تر برای محقق شدن‌شان قدم برداریم..