کد خبر : 48335
تاریخ انتشار : دوشنبه 3 خرداد 1400 - 10:12

هیچ یک از کارهایم لذت مدرسه سازی را نداشت

گفتگو با مردی که درختانِ باغش را درآورد و به جای آنها نهالهای دانش کاشت.

گفتگو با مردی که درختانِ باغش را درآورد و به جای آنها نهالهای دانش کاشت.
شکرالله باقریان از خیّران ساکن در محله سهلوان شهر بهاران: بنده یک شاگرد شوفر و فرزندِ کشاورز بیشتر نیستم و در حد بضاعت توانستم به مدرسه سازی کمک کنم. این را می توانید از اهالی فرهنگ و اندیشه بپرسید که چگونه می توان به بهترین شکل از مدرسه بهره برد».

به گزارش نیوز فلاورجان ، شکرالله باقریان از خیّران ساکن در محله سهلوان شهر بهاران ، با وجود مشارکت در اموری مانند راه سازی، ساختِ مسجد و بهداری، بنیان گذاشتنِ هنرستان فنی حضرت زهرا (در شهر سهلوان) را مهمترین فعالیت زندگی اش می داند.
او درباره انگیزه اش از شرکت در مدرسه سازی می گوید: دینِ ما، ما را به این کار تشویق کرده است. در قرآن از عمل صالح سخن رفته و آیاتی مانند فَاسْتَبِقُوا الخَیرات را داریم که از مصادیقش مدرسه سازی است. باقریان ساختِ مدرسه را بنیانِ فرهنگ و توفیقی از جانبِ حق محسوب می کند.

باقریان در پاسخ به حس خود از بهره مندی دانش آموزان از مدرسه خیریه سازش به اهمیتِ دانش، دانش پژوهان و مکانِ دانش اندوزی اشاره دارد: « سال ۱۳۷۳ در همایش چهره های ماندگار نیز از من چنین پرسشی شد. من وقتی به مدرسه ای وارد می شوم، دانش آموز و معلم می بینم، تابلوی مدرسه می بینم، برایم مانند مشاهده حجر الاسود و زیارت خانه خداست، مقدس است. مدرسه و دانشگاه است که به ما درسِ زندگی می بخشد. پیامبر نیز فرموده: “ز گهواره تا گور دانش بجوی”. گهواره دامانِ مادر است، اما بعد از آن جز مدرسه چه معنایی می تواند داشته باشد؟ هر چه از پیشرفت، صنعت، روشنایی زندگی و … هست، از مدرسه و دانشگاه سرچشمه می یابد».

این نیکوکار مدرسه ساز درباره آثار و برکاتِ مدرسه سازی در زندگی شخصی گفت: «این آثار بی نهایت در بی نهایت است. زمانی که نیت کردم در این زمینه مشارکت کنم، زندگی ام تغییر کرد. فرهنگم عوض شد. قابل توصیف نیست. نگاهم به اطرافیان تغییر کرد. از نظر اقتصادی نیز عالی بوده، هر چه در راهِ خدا انفاق کنیم به بهره اش می رسیم، چنانکه در قرآن داریم: ” لَن تَنالُوا البِرِّ حَتّی تُنْفِقُوا مِمّا تُحِبُّون”. تنها خدا پاسخ دهنده به کاری است که در راهِ او انجام می دهیم. خدا را شکر می کنم». وی از صاحبانِ سرمایه خواست در راهِ فرهنگ و گسترشِ علم و دانشگاه و مدرسه سرمایه گذاری کنند: « اگر دانشگاه و مدرسه نباشد، چه کسی می تواند چیزی درک کند». او ادامه داد: « هر چه می دانست آموخت مرا/ غیر یک نکته که ناگفته نهاد، قدر استاد نکو دانستن/ حیف استاد به ما یاد نداد… باید قدردانِ معلمان باشیم، آنها نمی گویند قدردانِ ما باشید. کسانی که به ما یاد داده اند فرهنگ دوست و مدرسه ساز باشیم. ما این راه را از بزرگان آموخته ایم، از عرفا، از علما، از چهارده معصوم، از ائمه…همه اینها که گفتم جز لطفِ خدا نیست».

این فعالِ حوزه حمل و نقل همکاری با آموزش و پرورش را والاترین و بهترین موضوع در زندگی خود می داند: « در ساختِ راه و جاده، بهداری و بهزیستی و مسجد فعالیت و انجامِ وظیفه داشته ام، اما هیچ کدام برایم لذتِ مدرسه سازی را نداشته است و در زندگی خود بهتر از همکاری با آموزش و پرورش چیزی نمی دانم». او با اشاره به انتظارش از آموزش و پرورش می گوید: « برای ساختِ مدرسه درختانِ باغ را درآوردم و آن را به مدرسه تبدیل کردم. مسئولانِ آموزش و پرورش به من گفتند چه انتظاری از ما دارید. گفتم: نگهداری از این مرکز و استفاده مطلوب از آن. گفتم: بنده یک شاگرد شوفر و فرزندِ کشاورز بیشتر نیستم و در حد بضاعت توانستم به مدرسه سازی کمک کنم. این را می توانید از اهالی فرهنگ و اندیشه بپرسید که چگونه می توان به بهترین شکل از مدرسه بهره برد».

باقریان که سالها در ورزشهای زورخانه ای و پهلوانی نیز فعالیت داشته، در پایان با اشاره به بیت “اگر پندِ خردمندان به جان و دل نیاموزی/ جهان آن پند با سختی بیاموزد به تو روزی” و ذکر اشعاری از سعدی، به همه خوانندگان این گفتگو توصیه کرد: « تو هم گردن از حکمِ داور مپیچ، که گردن نپیچد ز حکمِ تو هیچ».

برچسب ها :

ناموجود
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰
  • نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
  • نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.

https://eitaa.com/joinchat/2296250375Cf7848d8bdc